چرا اروپایی‌ها خودشان سیمان تولید نمی‌کنند؟

کشورهای واردکننده سیمان ایران مانند آلمان، چین، ارمنستان و… می‌توانند این محصول را تولید کرده و وابستگی خود را رفع کنند. اما شاید محیط زیست برای آنان اولویت داشته و سلامت، بهداشت و درمان را در اولویت سیاست‌های رفاه مردمی خود می‌دانند.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی کیش پرس، سریال آلودگی هوا دیگر برای مردم کشورمان بسیار تکراری و تلخ شده است. تعطیلی مدارس، کاهش ساعات کار ادارات، زوج و فرد شدن عبور و مرو وسائل نقلیه و… همگی از طرح‌های مشارکتی است که هر ساله با آغاز فصل سرما و‌گاه اواخر بهار دستور اجرایش توسط مسئولان صادر و مردم نیز مجری آن می‌شوند تا شاید بتوان چند روز بعد را نفسی عمیق کشید؛ اما این قصه برای سلامت کشورمان سر درازی دارد.

نعمت الهی یا بلای آسمانی

یکی از عمده دلایلی که در آلودگی هوا و افزایش غلظت گرد و غبار به خوبی نقش آفرینی می‌کند؛ صنایع آلاینده، شیوه استقرار آنان و محصولات تولیدیشان است. اگر بخواهیم نگاهی گذرا به نرخ الودگی شهر‌ها در ایران داشته باشیم؛ اراک، تهران، اصفهان، یزد و اهواز در این حلقه دارای بالا‌ترین رتبه هستند. استقرار صنایع و کارخانجات آلاینده، سوء مدیریت بر فعالیت تولید ی کارخانجات و… همگی در غلظت گرد و غبار و آلایندگی این کلان شهر‌ها تاثیر داشته به طوری که هم اکنون نرخ صعودی تولید بر سلامت مردم اهمیت بیشتری پیدا کرده است. طبق آمار منتشر شده در چند روز اخیرحدود ۵ هزار نفر در اثر بارش باران اسیدی در شهر اهواز مسموم شده‌اند.

به طوری که وضعیت فعلی در اهواز را می‌توان مشابه یک مانور پدافند غیرعامل واقعی توصیف کرد و در برخی موارد بیمارستان‌های اهواز با تجمع مرجعان با علائم مسوومیت ناشی از باران اسیدی حالتی از شیوع یک بیماری واگیردار را تداعی می‌کند.

فعالیت‌های گازی و نفتی منطقه و متصاعد شدن گازهای آلوده از دودکش‌های کارخانه‌های استان خوزستان به ویژه شهر اهواز از دیگر عوامل بروز پدیده نوظهور آلودگی هوا در دو روز گذشته استان خوزستان است که در سال‌های اخیر بار‌ها شاهد نشت این گاز‌ها به هوای شهرهای استان خوزستان بوده‌ایم به طوریکه با انتشار کوچک‌ترین حجمی از آلاینده‌های صنعتی، شهروندان زیادی راهی بیمارستان‌ها می‌شوند.

صنایع آلاینده در حریم شهری

هشداری که فعالان محیط زیست درباره شیوه استقرار صنایع الاینده برای صاحبان صنایع و ثروت زنگ خطر به شمار نرفته نبوده به طوری که سود اقتصادی و ارزآوری این صنایع مانع ازفعالیت آن‌ها شده و جابه جایی آن‌ها از کلانشهر‌ها در شرایط کنونی مقرون به صرفه نیست؛ جای تامل دارد.
رئیس مرکز اوزن سنجی، سمی جو و آلودگی هوای استان اصفهان در گفت‌و‌گویی با افکارنیوز به فعالیت صنایع و آلایندگی آن‌ها در این استان تاکید دارد و می‌گوید: باید بر نوع استقرار و شیوه تولید صنایع آلاینده در این استان نظارت شود.

ویکتوریا عزتیان ادامه می‌دهد: بر اساس آخرین تصمیماتی که برای این موضوع اخذ شد باید این کارخانجات همانند سیمان سازی، پتروشیمی و… تا شعاع ۱۲۰ کیلومتری از این کلان شهر دور باشند اما این اتفاق رخ نداده و این صنایع هر روز فعالیت و تولید خود را بیشتر می‌کنند.
وی با اشاره به نبود همکاری و نظارت از سوی دولت برای ساماندهی تولید و استقرار این صنایع یاد آور می‌شود: ساماندهی و فعالیت این صنایع نیازمند یک همت جدی است که بنا به دلایل گوناگون همانند سیاست‌های اقتصادی، در میان مسئولان دیده نمی‌شود.

تولید محصولات پالایشگاهی به بهای جان شهروندان

خبر کشته شدن ۴ هزار ایرانی بر اثر آلودگی هوا که منجر به تنگی نفس و مرگ آن‌ها شده است جای تامل و نگرانی بسیار دارد.
چندی پیش بود که معاون وزیر نفت دولت دهم از صادرات متانول و گربوهای مختلف به کشورهای اروپایی خبر داد. از سوی دیگر نیز مدیر عامل شرکت ملی صنایع پتروشیمی با اعلام و تاکید بر ساخت کاتالیست‌ها و حضور این محصول ایرانی در بازارهای اروپایی، به نوعی در تولید بی‌رویه آلایندگی توسط صنایع پتروشیمی به منظور ارزآوری تاکید کرد.

موید حسینی صدر سخنگوی فراکسیون محیط زیست مجلس نهم نیز می‌گوید: در بسیاری از پالایشگاه‌های کشور استاندارهای سوخت ارتقاء نیافته و ۳۰ تا ۴۰ درصد از نفت خامی که وارد پالایشگاه‌ها می‌شود به عنوان نفت کوره بیرون می‌ایند و نفت کوره به کارخانه‌ها انتقال می‌یابد و سوزانده می‌شود.
وی ادامه می‌دهد: این امر حجم عظیمی از آلودگی را وارد هوای این کلانشهر می‌کند.

حسینی صدر یادآور می‌شود: در کشور ما روزانه ۲۴۰ میلیون لیتر سوخت مورد استفاده قرار می‌گیرد و این در حالی است که متوسط مصرف در دنیا ۱۲۰ میلیون لیتر بوده یعنی هر روز ۱۰۰ میلیون دلار و در سال ۳۶ میلیارد دلار از محل استفاده بیش از حد سوخت در کشور، هدر می‌رود.

چرا اروپایی‌ها خودشان سیمان تولید نمی‌کنند؟

تولید سیمان نیز همانند محصولات پتروشیمی از آلودگی بسیار بالایی برخوردار است اما درآمد زایی حاصل از آن باعث نشده تا این صنعت آلاینده مدیریت و تولید آن کاهش پیدا کند.
بر اساس داده‌های آماری گمرک جمهوری اسلامی ایران، سال گذشته معادل ۸۲۲ میلیون دلار ارزآوری توسط صنعت سیمان کسب شد. با بررسی بازار سیمان ایران نیز شاهد هستیم که کشورهای واردکننده سیمان ایران مانند آلمان، چین، ارمنستان و… می‌توانند این محصول را تولید کرده و وابستگی خود را رفع کنند. اما شاید محیط زیست برای آنان اولویت داشته و سلامت، بهداشت و درمان را در اولویت سیاست‌های رفاه مردمی خود می‌دانند.
معاون عمرانی استاندار تهران نیز با نقش محصولات تولید شده در پتروشیمی‌ها، خودروسازی‌ها و برخی از کارخانجات آلاینده نیز به افکارنیوز یادآور می‌شود: وزارت صنایع باید بر نوع تولید محصولات برخی از صنایع آلاینده نظارت داشته و تغییراتی را ایجاد کند.
حسن کریمی ادامه می‌دهد: وزارت نفت نیز باید در شیوه تولید محصولات نفتی، گازی و پتروشیمی وارد شود و سوخت را از یورو ۳ به یورو ۴ استاندار تغییر دهد.

وی به برخی از محصولات تولید شده و البته سفارشی دیگر کشور‌ها اشاره داشته و اعلام می‌کند: اکنون حدود ۸۰ درصد از صنایع آلاینده کشور در ۸ کلانشهر مستقر بوده که نیازمند خروج هرچه سریع‌تر از محدوده شهری هستند.

حیدر‌زاده مدیر کل محیط زیست استان تهران، پایتخت و جانمایی آن را درست ارزیابی نمی‌کند و می‌گوید: تهران در گودالی قرار دارد که کوه‌ها آن را احاطه کرده‌اند. بارگذاری ثروت و صنعت در این محدوده بیش از ظرفیت اکوسیستم بوده و چون صنایع در غرب این استان قرار دارند، وزش باد نیز از غرب به شرق است. از این رو تهران پذیرش آلودگی را در خود مستعد کرده پس خروج این آلودگی نیز دشوار خواهد بود.

تولید و صادرات در سیاست‌های اقتصادی کشور ما به منظور خودکفایی و درآمد زایی از صنایعی همچون پتروشیمی و سیمان در شرایط کنونی، مهم ارزیابی می‌شود. اما نبود مدیریت مناسب در تولید این محصولات اکنون هزینه‌ای را بر جای گذاشته که قطعا ارزآوری این صنایع برای سلامت مردم ایران هزینه خواهد شد.

از این رو تغییر زود هنگام در شیوه تولید و ساماندهی این صنایع آلاینده برای حفظ سلامت مردم کشورمان از الزامات و اولویت‌های دولت جدید به شمار می‌رود که بی‌توجهی به آن می‌تواند جان شهروندان بیشتری را در آینده بگیرد.

منبع: افکار نیوز